107. MINERWA
- Ewa Krystyna Górecka
- 23 lut 2022
- 2 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 7 lis 2023
MUZEUM ARCHEOLOGICZNE
6319
Z cyklu "Prezentujemy zbiory Muzeum Archeologicznego w Neapolu" dziś posąg MINERWY
.
Minerwa pierwotnie brzmiąca jako „Myśl” była córką Jowisza i Junony. To bogini mądrości, sztuk i rzemiosł, utożsamiana z grecką Ateną. Nazywano ją „boginią tysiąca prac”.
.
Jest to prawdopodobnie bóstwo pochodzenia etruskiego (Menfra). Razem z Jowiszem i Junoną tworzyła tzw. Trójcę Kapitolińską.
.
Oddawano jej cześć w całej Italii. W Rzymie uzyskała ona także aspekt bogini wojny. Rzymianie ofiarowywali jej wojenną zdobycz. Zazwyczaj przedstawiano ją w pancerzu i w hełmie, uzbrojoną we włócznię. Jej atrybutem była też sowa, będąca alegorią jej mądrości.
.
Jej święto, Quinquatrus było obchodzone w dniach 19 do 23 marca przez rzemieślników, artystów i lekarzy. Świątynia ku czci Minerwy znajdowała się na Awentynie i wzgórzu Celius. Inny festiwal na jej cześć obchodzono 19 marca, 19 czerwca oraz 19 września.
.
Prezentowany tu posąg wykonany z białego marmuru w pierwszej połowie II w. n.e. osiąga wysokość 270 cm. Nr katalogowy 6319.
Bogini, której brakuje prawej ręki ubrana jest w tzw. peplos.
.
Peplos to długa wierzchnia szata kobiet, wykonana z prostokątnego płata wełnianej tkaniny. W starożytnej Grecji od okresu archaicznego do ok. 480 p.n.e. był to podstawowy ubiór kobiecy wkładany wprost na ciało, który dopiero pod koniec VI wieku p.n.e. zaczęto zastępować modnym wschodnim chitonem.
.
Złożony z prostokątnego płata jedno- lub wielobarwnej materii peplos upinano na figurze, najpierw składając go wertykalnie w połowie długości, a następnie u góry odwijając na zewnątrz jako poziomą plisę w ⅓ – ¼ szerokości tkaniny i odrzucając ją na wierzch w postaci tzw. apoptygmy (odrzutki), stanowiącej w górnej części drugą warstwę ubioru. Całość spinano na ramionach długimi igłami (accus), zapinkami (fibulami) lub innymi sprzączkami, pozostawiając z przodu nieco większy odstęp między spięciami niż z tyłu.
.
Szerokość tkaniny po złożeniu jej wzdłuż równa była odległości między łokciami przy wyciągniętych poziomo rękach. Długość peplosu dobierano zależnie od wzrostu i bez przepasania miał on zakrywać stopy. Długość odrzutki mogła być zróżnicowana – od zakrywającej piersi do osłaniającej biodra, i wtedy peplos bywał przepasany na odrzutce. Szata okrywała lewy bok kobiety, natomiast na prawym bywała otwarta, zszyta w połowie lub całkowicie. Ubiór ten, często bogato haftowany, Greczynki zazwyczaj starannie drapowały w fałdy; całość przepasywano, choć nie dotyczyło to dzieci i dziewcząt.
Autorka wpisu zaprasza serdecznie na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU (i rosyjsku) oraz na tzw. SPACERY Z SOKRATESEM
Comments